NORMY
EN 343 - Odzież ochronna - ochrona przed deszczem.
Norma określa dwa parametry, oba w skali od 0 do 3: odporność na przenikanie wody - co oznacza poziom przesiąkania odzieży i jego odporność na przenikanie pary - co oznacza poziom "oddychania" odzieży. Określa również właściwości chroniące przed złą pogodą, wiatrem, temperaturami powyżej -5oC.
EN 342 - Odzież ochronna - zestawy i wyroby odzieżowe chroniące przed zimnem.
Norma określa wymagania i metody badań odzieży przeznaczonej do ochrony przed niskimi temperaturami - kompletów odzieżowych np. dwuczęściowych ubrań, kombinezonów oraz pojedynczych ubrań. Odzież spełniająca wymagania tej normy może być stosowana w temperaturach poniżej -5oC, np. w chłodniach.
EN 14058 - Odzież ochronna - Wyroby odzieżowe chroniące przed chłodem.
Norma określa wymagania i metody badań pojedynczych elementów z kompletów odzieży przeznaczonej do ochrony przed wychłodzeniem w środowisku o umiarkowanie niskich temperaturach (powyżej -5oC). Odzież taka zwykle nie musi być wykonana z nieprzemakalnych lub nieprzepuszczających powietrza z materiałów, ale może chronić przed chłodem miejscowo (np. tylko kamizelka).
EN ISO 11611 - Odzież ochronna do stosowania podczas spawania i w procesach pokrewnych.
Norma określa wymagania i metody badań stosowanych w przypadku odzieży ochronnej przeznaczonej dla osób zajmujących się spawaniem (odzież spawalnicza) i pokrewnymi pracami o zbliżonym poziomie zagrożenia. Odzież ochronna tego typu zabezpiecza przed iskrami, krótkim kontaktem z płomieniami, promieniowaniem UV i cieplnym oraz przed małymi kroplami stopionego metalu. W ograniczonym stopniu gwarantuje również izolację elektryczną od przewodów, będących pod napięciem stałym do 100V.
EN ISO 11612 - Odzież ochronna dla pracowników narażonych na działanie czynników gorących.
Odzież ma za zadanie chronić pracownika przed krótkotrwałym kontaktem z ogniem i ograniczać rozprzestrzenianie się płomieni (kod literowy: A1, A2) oraz chronić przed przynajmniej jednym rodzajem czynnika gorącego. Czynnikami gorącymi mogą być: ciepło konwekcyjne (kod literowy: B1, B2, B3), promieniowanie cieplne (kod literowy: C1, C2, C3, C4), duże rozpryski stopionego aluminium (kod literowy: D1, D2, D3), duże rozpryski stopionego żelaza (kod literowy: E1, E2, E3), ciepło kontaktowe (kod literowy: F1, F2, F3).
EN ISO 20471 - Odzież ostrzegawcza o intensywnej widzialności.
Norma określa wymagania dotyczące odzieży ostrzegawczej, sygnalizującej obecność człowieka w różnych warunkach pogodowych, przy świetle nocnym, dziennym i przy świetle reflektorów. Precyzuje wymagania dotyczące barwy i odblaskowości, minimalnych powierzchni oraz rozmieszczenia materiałów a także zobowiązuje do podawania informacji o sposobie prania oraz maksymalnej jego liczbie, którym może być poddana odzież, by zachować odpowiedni poziom ochrony. Norma dzieli odzież na trzy kategorie widoczności - określa minimalną powierzchnię materiałów odblaskowych w m². Kategoria 1. oznacza najniższy a 3. najwyższy poziom widoczności.
EN 14126 - Odzież chroniąca przed czynnikami biologicznymi.
W połączeniu z odpowiednią normą dla odzieży chroniącej przed chemikaliami daje możliwość zabezpieczenia przed czynnikami infekcyjnymi (mikroorganizmami) występującymi w pyle, aerozolu lub cieczy (oznaczenie typu z przyrostkiem "-B", np. "Typ 3 - B").
EN 1073-2 - Odzież chroniąca przed skażeniami promieniotwórczymi.
Norma określająca wymagania dla odzież mającej zapewnić ochronę przed przenikaniem cząstek radioaktywnych. Odzież ta nie zapewnia jednak ochrony przed radioaktywnym promieniowaniem.
EN 13034 - Odzież chroniąca przed ciekłymi środkami chemicznymi.
Norma określająca wymagania wobec odzieży chroniącej w ograniczonym zakresie przed ciekłymi środkami chemicznymi (TYP 6). oraz przed opryskaniem cieczą i krótkotrwałym kontaktem z ciekłymi substancjami chemicznymi.
EN 13982-1 - Odzież chroniąca przed cząstkami stałymi.
Norma określa wymagania wobec odzieży ochraniającej całe ciało przed pyłami, czyli stałymi cząstkami środków chemicznych, unoszącymi się w powietrzu (TYP 5).
EN 14605 + A1 - Odzież chroniąca przed ciekłymi środkami chemicznymi.
Norma określa wymagania dotyczące odzieży ochraniającej całe ciało lub jego poszczególne części przed działaniem substancji chemicznych występujących w postaci strumienia cieczy (TYP 3) lub w formie rozpylonej (TYP 4).
EN 61482-1-2 - Odzież chroniąca przed zagrożeniami termicznymi spowodowanymi działanie łuku elektrycznego.
Norma wskazuje metody badań materiałów oraz wyrobów odzieżowych przeznaczonych dla pracowników przebywających w miejscach występowania łuku elektrycznego. Nie jest to odzież ochronna izolującą elektrycznie - co oznacza, że nie może być wykorzystywana jako ochrona przed porażeniem prądem elektrycznym. Służy natomiast jako zabezpieczenie przed skutkami działania łuku elektrycznego - przed płomieniami, wysoką temperaturą i odpryskami ciekłego metalu.
W ramach normy wyróżnione są 2 klasy - w zależności od stopnia ochrony przy napięciu 400V/50Hz i czasie trwania łuku 0,5s:
Klasa 1 – 4 kA
Klasa 2 – 7 kA.
PN-EN 943-1 & PN-EN 943-2 - Odzież ochronna gazoszczelna chroniąca przed działaniem substancji chemicznych w postaci gazów, par, cieczy i drobnych cząstek stałych
Typ 1 - odzież posiadająca cechy gazoszczelności. Spełnia wymagania testu szczelności wg PN-EN 464. Zabezpiecza cały organizm.
Typ 2 - odzież nie spełniająca wymagań testu szczelności wg PN-EN 464. Zabezpieczenie przed wnikaniem niebezpiecznych substancji realizowane jest poprzez nadciśnienie wewnątrz kombinezonu. Zabezpiecza cały organizm.
PN-EN 1149 - Odzież ochronna chroniąca przed elektrycznością statyczną (rozpraszająca ładunek elektryczny).
Norma określa wymagania dotyczące odzieży antystatycznej, przeznaczonej do stosowania w strefach zagrożonych wybuchem.
PN-EN 13758-2+A1 - Właściwości ochronne przed działaniem promieniowania UV.
Norma określa wymagania dotyczące znakowania odzieży chroniącej przed działaniem promieniowania UV